Sensizliğin yokluğunda, çekilmez oldu 
Sırtımı dayadığım ruhsuz duvar
Kalmadı dizinde dermanı  
Zamanı es geçen sancılarımın...
 
Duramıyorum yerimde, sabırsızım
Eceline susamışsan eğer
Bırak beni AŞK’ına eşkıya bilsinler...       

Esme..! 
Kasırganın ortasında
Yönü belirsiz rüzgar gibi
Ben adamı ayak sesinden tanırım 
Sessiz çığlıklarım ayyuka çıkmışken
Özgürce kimseyi takmadan 
Seni kendimce yaşarım...

İstediğinde...Sensiz olamam
Belki de, senin kadar da yapamam...

Ama... 
Dumanlı dağların başını bekler   
Erişilmez zirve olurum 
Kâh volkan olur patlarım  
Kâh coşkun sular gibi çağlarım       
Bazen durulur
Bazen akarım  
Bazen de   
Bendime sığmam taşarım 
Umrumda olmaz dünya 
Dört mevsim, yedi iklim
Seni gönlümce yaşarım...

Avucunda saklıyım 
Sen bilmesende 
En uzak mesafelerde 
Bir adım ötende...
En az sana, senin kadar yakınım...    

Kara zindanların
Islık sesinde kaldı kulağım
Yankılanır boşlukta amansız feryadım  
Kızgın çöllerin batan güneşine inat
Susuzluğuma isyandır dudağımdaki bu çatlak...
Bir nefes olurum kıvılcımında
Cehennem ateşinde yanar   
Ellerinden tutar ellerim
Bil ki
Senide yakarım...
    
AŞK için direnir   
Yokluğunda eksilir
Tereddüt etmeden 
Üflediğinde sönerim...
   
Çalma..!
Zamansız gelmişsen kapıyı 
Kıramam zincirleri
Yalansa her şey... Unut gitsin     
Dönemem artık  
Ettiğim yeminden
Bir daha geri... 


Sevgi Batbay Özçelik