Her geçen gün yeni bir belirsizlik,
Yeter artık elinizden neler çektik.
Paraysa, şöhretse derdiniz,
Hepinize ziyadesiyle verdik.

Et, süt ,yumurta dediniz,
Bizde ikiletmeden yedik,
Sonra zararlı diye figan ettiniz,
Sevsek de hemen vazgeçiverdik.

Yağ , bal süt önerdiniz,
İştaha getirip tükettirdiniz,
Kollestrol,kalp vesaire derken,
Ondan da elimizi çektirdiniz.

Ot, çöp,meyveye yönelttiniz,
Hormondu bilmem neydi diye korkuttunuz,
Alahaşkına dogruyu söyleyin,
Siz bizimle alay mı ettiniz.

Ne yiyecek kaldı ne içecek,
Ne de hava kaldı soluyabilecek,
Nerdeyse dört elle derdine sarılıp,
İnsanlar şifadan imtina edecek.

Cebiniz doldu,yatınız katınız da oldu,
Yeter artık halimiz eskisinden beter oldu,
Ney se derman dogruyu söyleyin,
Ya da bu işten elinizi eteginizi çekin.

Umutla dolan çaresiz gönüller,
Duydugu her şeyden medet bekler,
Bir şeyler gelmiyorsa elinizden,
Bizi yaradanımaza emanet edin.


SERGÜL KANDEMİR 10.01.2011 ANKARA

işinin ehline degil sözlerim.Umut tacirlerinedir.Lütfen yanlış anlaşılmasın.