uzak dur,
ucuna bas ayaklarının, geçerken tuvalinden,
uzanırken başımı çevirerek ağırca gülen resimlerin içine..

bir van gogh anlar demiştim bir de sen..
yanılmamak ne güzel..
iyileşiveriyor çizilen gülüşlerim birden..

heryerim yara,dokunma bana..ellerin gömülür yaralarıma,acıdan geç,
kırmızıdan korkma..
dost yerlerim kanar yine,sakın dokunma,
zırhım yaralarımdır,
bir tren kaybolur araflarda, otobüs beklerken terminalde ben,
bir tren ray boyunca sitem..

ayhan abi derdi,beni bir sen anlarsın..
ben ayhan abiyi de tanımam,beni anlamazdı bilirim..
anın içinde bir sonsuz şellale..çıkıp çıkıp atlarım içine..
bir daha nerde görülür böyle bir cümbüş,böyle bir vuruluş,boyluboyunca,
kollarım sonuna kadar açık,
başım yukarda,
gözlerim kapalı,
söyle nerde bulunur bir daha böyle bir teslim oluş..
fırtınanın koynunda..
zerrede çarpışmadan varda bir yokoluş..