Ölüme denk tutmuş Mevla’m hasreti
Ondan eza cefa gizler içinde
Dışa vurmasa da asıl niyeti
Seven sevdiğini özler içinde

İsmin ansam kalbim hızlı vurmakta
Duygum bir güvercin aklım durmakta
Yorgan, döşek, yastık beni yormakta
Bu yoktu verdiğin sözler içinde

Karanlığı ağartmıyor yağan kar
Ölümsüz aşklardan ayrılık çıkar
Damla mermer deler nem duvar yıkar
Kaybettim kendimi gözler içinde

Gözyaşları şahit çektiklerine
Akar yüreğinden daha derine
Koymadım kimseyi senin yerine
Hazanı yaşarsın yazlar içinde

Bundan boş dolmuyor dolu almıyor
Yanmanın dışında yolu kalmıyor
Kambur felek sebep kulu salmıyor
Kaç âşık kayboldu izler içinde

Doksandokuz yetmez yüze kalıyor
Sırlar fâş oluyor söze kalıyor
Bahçe toplanmazsa güze kalıyor
Gülü hoyrat derer nazlar içinde

Hasret üstümüzde çekili perde
Kavuşmak ilaçtır çekilen derde
Seven Gözükara’m bunları der de
Gizlenen her Leyla kızlar içinde

Çark-ı Devran (sy.59)