Ne zaman yol görünüp 
Ayrılık düşse aklıma, üşürüm 
Azrail’in ılık nefesini
Duyar sol yanımda, düşünürüm 
Anlamını yitiren dünya  
Bir adım daha kalır uzağımda
Boşlukta takılı bir kement oluşur 
Hayallerim elimde, vebali boynumda
Sözcükler tıkanır  boğazımda 
Hevesim yarım kalır kursağımda
El sallar dönemeçten umutlar  
Kırık düşler edasında...

Çaresizliği yakarım bir anda
Islatırım tutuşan özlemi, kızıl nehrin kıyısında
Ben kahır akşamında demlenir    
Ben Ceylan bakışımla hüzünlenirim
Sahipsizliğin izleri kalkar üzerimden 
Uzanırken ay gecenin sessizce koynunda
Issızlaşır limanlar her yanda  
Sözler çekilir kabuğuna
Bir ben kalırım ortada
Savaş meydanında kimsesiz  
Benliğimle tek başıma...

Sözüm var sana
İnanmazsan eğer 
Yağmur damlaları şahit buna 
Zemheri ayazında   
Fırtınaya tutulan gemim
Bil ki..! 
Yara alır, yelken açmaz bir daha...
 

Sevgi Batbay Özçelik