Nefesim hala adın kokuyorken dur bir dinle:
Geçip gitme saati gelen trenler gibi
sonraki durak yalnızlık,
bilirsin ki yalnızlık; paylaşılamayan bir varlık

Nefesim hala adın kokuyorken cesaretlen:
Sen korkarsın sana tapandan ,
parmak uçlarıyla tutarsın elini
yada üfleyerek öpersin:
yoğurttan ağzı yananlar gibi...

Nefesim hala adın kokuyorken bir düşün:
Bir anım geçmiyor sensiz
yada hiçbir şiirim yoktur süslemediğin.
Tavla müsabakalarımız,
ülke kurtarma ülküsüyle dolu siyasi tartışmalarımız,
kayırmalarımız ve kandırmaya çalışmalarımız birbirimizi.
En çokta sarılmalarım;
kusma sonrası çıkan titremelerinde.

Nefesim hala sen kokuyorken gel:
Kalplerimiz taşlaşmadan aşklaşsın yeniden
unutma sonraki durak yalnızlık
bekleme...
koş gel...


Levent Bal
04:08:2007 (02:10)
Cumartesi
Eskişehir