Hayatın ne getirip götüreceğini kim biliyor ki?! Hiç akla gelmeyenleri yaşatabiliyor insana adına yaşam, yaşamak denilen. Babanıza Rabbim şifa versin inşallah. Allah yar ve yardımcınız olsun..

Doğuştan yahut sonradan insanın başına herşey gelebiliyor. Sağlıklıyken kıymeti bilinmiyor çok da sağlıklı olmanın, herşeyi yapabilmenin. Sonrasında zorluklar görülünceye kadar.

Ne çok insanımız var. Sağlıklı birine çok basit gelebilecek şeyleri yapamayan. Yaşamı sırf bu yüzden hepten güçleşip, zorlaşan. Sanki kendi kabahatiymiş gibi engelli olmak:((

Bir dokun bin ah gibi olmazsa eğer, bu toplum yaramız hakkında naçizane fikrimi demeden geçemeyeceğim..
Bir şekilde engelli olan insanlarımızın gerçekten etrafımızda olduklarını, hayatımızın bir parçası olduklarını, en az bizler kadar kaliteli bir hayat yaşamaya hakları olduğunu ve bunun için hepimizin desteğine ihtiyaç duyduklarını unutmamalıyız. Unutulmamalı. En önemlisi hepimizin birer engelli adayı olduğunu kavramamız gerekir. Neydik ne olduk denmeyip, ne olacağız diyebilmeliyiz.
Belki ilk ve öncelikle engelli sözüne dilimizi alıştırmalıyyız. Özürlü diyenlerin esas özürlülerin kendileri olduğunu anlayabilecekleri dilde anlatmamız gerekir.. Özür ve engel çok farklı iki kavramdır, karıştırılmaması gerekir. Onlara destek olabilmek için acıma ya da sadece maddi yardımda bulunma fikrinden uzaklaşıp sosyal hayata atılabilmelerine yardımcı olmaya çalışmalıyız. Çünkü yapabileceğimiz şeyler bizi çok fazla yormazken engelli arkadaşlarımız, insanlarımız için gerçekten çok çok önemli olabilir.

Çok haklısınız çok. Sözün yetmediği andayım şu an. İstenilen sadece yaşamak, tıpkı satırlarınızda haykırdığınız gibi.

Büyük geçmiş olsun.. En kalb-i duamla tekrar şifa dilerim.
Saygımla...