1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2059
Okunma
Güneş tepede parlıyor, üşüyorum sensizlikten.
Öyle ahvaldeyimki, görenler anlamaz gerçekten.
Sardığım bedenim üşüyorsa, sebebi sensizliktir
Yeter gel gir dünyama, üşüten hasreti bitir.
Gezerim ıssız yerlerde, gönlüm mekan özleminde,
Girsem sıcak bir mekana, titreme başlar özümde.
Daha sonbahar gelmedi, dökülmedi yapraklarım.
Hazan mevsimlerinde, kurur o incecik dallarım.
Üşüyorum; soğuk rüzgarlar esiyor sevdalı sineme,
Bilipte gelmediysen, acıyarak hiç yanıma gelme.
Her yeni gün ümitle uyanır, pencereden bakarım,
Cananım; sensizlikten üşüyen, gönlümü avuturum.
Buz gibi damarlarımda, sıcak kan deveran eder,
Tenimde nefesin dolaşırsa, üşümem o zaman geçer.
Mehmet DEMİREL 01.01.2011
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz