Sen söylediklerime aldırma
Bir kötü rüya görmüş ol istersen
Veronica
Biraz evvel ne söyledimse,yalan
Dedim ya,bir kötü rüya
Sen güzellik sembolu
Sen iyilik perisi
Ve benim sevdiğimsin
Seninkine benzemeyen göz
Sana benzemeyen yüz,yüz değil
Yağmur yağmış VERONİCA
Burada göreceğin son yağmur bu
Bunu bile düşünmek ölümden beter
Ama sen memnun görünüyorsun
İçime işliyor sanki geçen her dakika
Sen hala güler gibisin
Olur ya,gülersin VERONİCA
Oysa ben içimde dinmeyecek hıçkırıklar
Bir yanda yağmur sularında uzayan
Karamsarlıklarla doluyum.Demek ağlıyorsun Veronica’m şimdi de?
Affet düşündüklerim bile konuşmaya değmez.
Ağlama öyle!
Ben o kadar sabırlı değilim
Bir daha söyleyemez misin?...
’’Gidiyorum ’’ demiştin değil mi?
Ellerini mi bırakayım?...
Senden yana ümidim kalmaz belki
Söylediklerime aldırma
’’Bir kötü rüya idi’’deyip geç
Anlatırsın belki uzun yıllar sonra
’’Benim de bir zamanlar...’’
Ve devam et VERONİCA.