Bulutlar çözülürken hira olan tepede.
Cebrail denen melek göründü o an yerde.

Şaşırmıştı korkmuştu vahyin ilk muhatabı.
Şaşkınlıkla bir süre ufuka bakakaldı.

Böylece başlamıştı kutlu görev Mekke’de.
Bir güneş doğuyordu zulmet basan gündüze.

Yüce Mevla bildiriyor gerçek hakikati.
Kıyamete kadar hak,kalacak her satırı.

Ya Resulullah seninle hayat buldu kur’an.
Sana yanlış bakanlar yarın olacak hüsran.

Kimileri çok sevdi! Bulutlara çıkarttı.
Vahyin ilk muhatabıyla araya farklar kattı.

Bazısı da bir nakil aracı gördü seni.
Kur’ana bakıyoruz, yaşamıyor gerisi!

Sen hayatın kendisi kur’anın dirilişi.
Kul... diyordu yaratan peygamberden öncesi.

Lakin yaşantımıza gün gibi doğuyorsun.
Her ayeti ilk defa sen bana okuyorsun.

Ne muhteşem bir duygu seninle bütünleşmek.
Fani olan alemi senin gözünle görmek.

Gam, kasafed dağılır, senin nurundan bir nur.
Hayatıma yansırsa ne muhteşem duygudur.

Ne olur azarlama geri kaldım seferden.
Nefsimi de temize çıkaramam asla ben.

Senden bir kıvılcımla feth ederdim dünyayı.
Bakıyor, görmüyorum senle olan teması.

Bir hicret serinliği ruhumuzu okşasın.
İki cihanda da Rabbim, senden ayırmasın.