O güzel yüzünden eser yoktu,
İliği, kemiği koktu,
Hayat artık onun için çoktu,
Çünkü o da, iskeletti sonun da.
Her şeye rağmen,
Umutları vardı onun da.

Dışarıya çıkmadan, hep makyajını yapardı,
Zenginlik uğruna, bu dünyaya tapardı,
’Hak’ denilince, köşe bucak kaçardı,
Çünkü o da, hakkı buldu sonunda.
Her şeye rağmen,
Umutlar vardı onunda.

Mal yığmakta hayatları tokatlar,
Şimdi, göz çukurlarına dolmuş topraklar.
Üzerine düşmüş sararmış yapraklar,
Çünkü o da, mezardaydı sonunda.
Her şeye rağmen,
Umutları vardı onunda.

Bilemedi, yolun çabuk bittiğini,
Son nefesinin uçup gittiğini,
Elleriyle kendine kötülük ettiğini,
Şimdi o da, metafizikti sonunda.
Her şeye rağmen,
Umutları vardı onunda.

Doktordu, beyaz önlüğünü giyerdi.
Hep, kritik ameliyatlara girerdi,
Kaybedince hastasını, terini siler, giderdi.
Çünkü o da, kaybetmişti sonunda.
Her şeye rağmen,
Umutları vardı onunda.

Yine beyaz bir önlükle girdi, mezara,
Kaderimi kıskandı yoksa, geldi nazara,
Ahirette çıkacak, yalınayak pazara,
Çünkü o da, pişman idi, sonunda.
Her şeye rağmen,
Umutları vardı onunda.