Sabahlar şafağını beklerken gülümseyişlerinin kıyısında
Ben hala dudaklarından dökülen
Kıskanç yakamozlar toplamaktayım
Mehtaba dargın denizlerime

Hey benim...
Gönül toprağımda güller büyüten sevdam
Avuçlarında sakladığın bir yağmur sonrasıda
Mecnundan miras aldığım çöl kuraklığıma
Tomurcuğa durmuş buselerinin ikramı olsun artık


Sen ki...
Belki bir bakışını esirgemezsin diye
Yalvar yakar olupta
Gözlerinin kapısında beklediğimsin
Sen ki...
Emanet ettiğin duruşunu
Dağ rüzgarlarından koparıp
Gururuma gurur diye eklediğimsin

Haberin var mı...?
Çiçeklerine kokusunu adadığını
Söyledikçe baharlar
Ellerimin arasında çırpınıp çırpınıp durur
Perderelerini kapatmış utangaç saçların

Ay ışığının geceye yakıştığı bir vakitte
Gönderdiğin sevda ırmağını
Teslim alınca yüreğim
Bakışlarının ıslaklığını
Hangisinde gizledin diye
Damla damla boşaltıp dururum gönül mecramı

Sorma artık...
Kartal yuvaları bilmesede
Her dağın yol verdiği bir yanı vardır
Sorma artık...
Kader ayrılığı silmesede
Vuslatın yazgıyı bozduğu bir anı vardır

...Ki aldırma sen öyle
Rüyalarımın ettiği vakitsiz şikayetlere
Ben hiç...
Bu kaçıncı uykusuzluğumdur deyipte
Gücenir olmadım ki hasretine
Ve Sende gidip şahidi ol ki...
baharsız bırakılan sabır çiçekleri
ferhatın eştiği dağlarda büyür dılem