“Sevgili Dostum"
Sizi terk ediyorum ama,
Ayrılma nedenlerimi de biliniz isterim...
Böyle başlıyordu cümle...
İçten, abartısız..
Kelime kalabalığına gerek görmeden...


her sabah uyandığımda,
tebessümünü gözlerimde hissettiğim,
bukle bukle saçlarıydı, gözümün önünden gitmeyen,
ses tonunu bile bilmediğim sıcacık bir gülüştü o…


geldiğinde her yeri cıvıl cıvıl eden,
gittiğinde hüzünlendiren güpgüzel bir insan,
tanışıklığımız bir resim ve şiirleri hepsi o kadar...


yıllar yılı hüzünler icat ettik her birimiz kendimize,
hiç düşünmedik başkaları neler yaşıyor, nasıl yaşıyor diye,
o beyaz bir melek, su kadar şeffaf, ana sütü kadar saf,
şifa dağıtır, umut salar yüreklere sağlığı elverdiğince
şimdi biraz hasta, yoğunluklu olarakta kederler içinde…


gitmek istedi benden, ne diyebilirdim ki bunalmıştı,
yorulmuştu besbelli, hiç istemesem de gitmesini,
haydi durma git dedim, güle güle beyaz meleğim ,
biraz toparla kendini, eğer bir dost ararsan,
ben hep buradayım.... bil ki karşılıksızdır,
hem sevgim, hem de samimiyetim…


bir şeyler düğümlense de gırtlağıma,
hüzünlerle dolsa da yüreğim, iyi olacaksan,
huzur bulacaksan git benim güzel meleğim,
biliyor musun "S e v g i l i D o s t u m"
sen söyleyene dek,
ben, bu cümlenin özlemindeydim …

Hatice AK/28.12.2010