Bana bir akşam hazırla...
Gün batımını beklemeden
O belam gözlerinle
Sen başlat karanlığını

Bana bir akşam hazırla...
O vedasız gidişinde
İhanetini taşıyan adımların
Karanlığın dört bir etrafında
Dolanıp dursun vebalini

Bana bir akşam hazırla...
Ay yakamozlarla oynaşa dalıpta
Ziyan etmesin mehtabını
Ben gelene kadar
Bakışlarının bir köşesinde bekleyip
Neymiş vurgun yemek
Neymiş yağıp yağmalanmak...anlasın artık

Bana bir akşam hazırla...
Karanlığın hasretin kokan tarafında
İki kişilik bir masa olsun
Sen yokluğunu gönder oraya
Ben yine
Gözlerimin bana emanet ettiği
Resmini karşıma koyup
Yokluğunun alaycı duruşuna aldırmadan
’Unutulmuş’ bir teselliye bakına bakına
Yağarım yağmurlarımı

Ne hallerde olduğumu görmeni istemem
Merakını,sırtını sancısına dayamış
Yorgun bir yarada giderip
Bakışlarının bana düşen payına
Birazda olsa beni anımsatır diye
Mevsimlere dargın bir sonbahar perdesi çek
Herşey tamamlandığında
Sen yıldızları çağır
Ki ben geleceğim vakti bileyim

Davetine getiren yollara
Döküle döküle azalıp
Kalanımla akşamına adım attığımda
Yastığımdan sürükleyip götürdüğün
Saçlarını okşayışlarım beni karşılasın

Ben masadaki yerimi alıp
Diğer akşamlardaki gibi
Dertlerimi davete başlayınca
Sen gelen istiladan korkupta
Sakın ürkütme akşamını
Ve göreceksin ki
Dile kolay gelsede
Bir söz değilmiş şu kör olası sevda

Artık bundan sonrası
Yüreğimle gözlerimde
Ardı ardına tutuşturulacak
Sahnelerin vaktidir
Neler neler bıraktığının
Kendi akşamında şahidi ol ki
Olmayan vicdanın utansın yokluğundan

Artık gönlünün dilediği kadar
Eserinin yıkıntılarından
Param parçaları toparla sen
Tek yalvarım...
Yorgunluk çöktüğünde
Sakın gözlerini kapayıpta
O ’dillere bir düşmeye görsün’ halimle
Gün ortasında bırakma beni