Hayat bir gün kadar kısa, göz açıp kapayıncaya kadar,
Bin gün bir gün gibi geçiyor, biz onu anlayıncaya kadar,
Zamanımız kalmıyor, öğrendiklerimiz de başka bahara,
Diyoruz ve erteliyoruz kendimizi yine başka dünyaya...

Hayat bir gün kadar kısa desek de gidiyoruz biz ebede,
Zaman mefhumu dünyalı olsa da o da erteleniyor ahirete,
O yerde ne biz aynıyız ne de dünyadaki kavramlarımız,
Bilseydik buralarda da kendimizın aynısı gibi olamayız...

Dünya bir duraktır, bir nefes alma zamanı bekliyoruz,
O kısa andan sonra yine aynı yoldayız, uzaklaşıyoruz,
Uzaklaştıoğımız biz miyiz, kavramlar mıdır, bilemem,
Dünyaya gelmiş isek karışmış mıyızdır, söyleyemem...

Susmakla konuşmak aynı serüvenin yan unsurlarıdır,
Hangisiyle başlarsak ötekiyle mesafeli insanlarızdır,
Tuttuğumuz yolda ilerlemekle mükellef isek gideceğiz,
Yollardaki engelleri kaldırmaktan vazgeçmeyeceğiz...