Bir parçam seninle gider hep
Bir parçam geceyle savrulsa da

Senin yokluğunda sardım
Bu gece gibi nice geceleri
Ve öyle asidir ki karanlıklar
Dur durak bilmez sessizlikleriyle
Bir ermiş kadar bilir yokluğun
Bu gecelerde kurşuna dizileceğimi

Gece susar ay değişir
Buruk bir tat olur gülümseme
Uzak hayallerde kalır
Umuda adadığım yeminler
Bir değirmen gibi döner zaman
Sevda adına kahır öğüterek

Hayallerim şimdi
Ömür boyu hapisle yargılanıyor
Şimdi aykırı bir çığlık dudaklarımda
Ertelenmiş dünlerden kalma
Vurgun yemiş yerlerimi
Kanatarak düşüyorum sonsuzluğa
Kan revan içinde gözlerim kan revan
Geride ölümün bitmez tükenmez çağrısı
“Yarın yok” diyor “yarın yok”

Düşün ki anlamsız günler içindeyim
Kendimi arayıp duruyorum belirsizliklerde
Öncelerim sonralarıma hiç benzemiyor
Düşün ki yokluğun öfkesine verilmişim
Satılmışım kahır tüccarlarına
Düşün ki hüzne malzeme olmuşum
Ayıklanmış bütün güzellikler
Mürekkebe bulaşmayan kelimeler
Söze dökülmeyen cümleler
Her soru işaretinin noktasına konmuşum
Virgüller yakarışlarım olmuş
Ünlem işaretleri susmayı öğretirken

Bu devran kime kalmış devletlim
Düşün ki
Kim okumuş kim yaşamış aşk masallarını
Duymasan da çırpınan kalbinde
Sevdanın yalanlığını
Düşün ki düşün ki
Ölümüne severmişiz de öldüresiye kadar da uğraşırmışız

(Ölümüne severiz, öldüresiye kadar da uğraşırız)

Yurdagül ÖZAY