Gönüllde şarıl sarıl akip giden bir çeşme.
Yeri geldi hatiptir yeterki onu deşme.
Güven dolu sözleri kafası çok aydınlık.
Çok harika ders verir aldanıp kuyu eşme.

Kitaplar birer çiçek bal almayı bilene.
Ne mutlu olsun derim tozlarını silene.
Kendisini aşmamış gereksinme duyana.
Sözlerden ilham alıp dilim dilim dilene.

Bugünün münevveri her şeyi bilen değil.
Bilgiyi kafasından elbette silen değil.
Neyin nerede olduğunu bilen kişidir.
İşini iyi bilir merhamet dilen değil.

Açlık susuzluk gibi kitaplar ihtiyaçtir.
Aradığın konuda hem ışık hem ilaçtır.
Okuyucu bazında ilgilere göredir.
Merak yoksa içinde inanki ona taçtır.

Sözünü esirgemez taşı gediğe koyar.
Fikirle çevresini görseniz nasıl oyar.
Ayaklı kütüphane derler onun adına.
Adam gibi adamdır etrafı ondan doyar.

Münevver dediğimiz mahallemizde kızdı.
O’da evlendi gitti şimdi nerede sızdı.
Yaşamın kucağında zorluğu göğüsledi.
Peş peşe çocuklari ne kadar güzel dizdi.

Mumla arar olmuşuz münevver denen insan.
Dilinden anlamaya gerekiyordur lisan.
Hoş ne kadar denirse ağzı olan konuşur.
Kültürü yetmeyenler oluyor sesi kısan.

Akademisyen deyip münevver arar olduk.
Çikmaz sokakta kaldık aydınlık sorar olduk.
Oynandı mazimizde oyun üstünde oyun.
Kördüğümle beraber kafayı yorar olduk.

Hüseyin KARA 16.07.09 abd