Ben şehirde değil, köyümde doğdum.
Kendimi bir anda şehirde buldum.
Şimdi bu şehirle, iç içe oldum,
Bana köylü diyorlar, varsın desinler.

Koca şehir, ben sana alışamadım.
Sılamda’ki dostlarla buluşamadım.
Dostlarım bana küstü, barışamadım.
Bana köylü diyorlar, varsın desinler.

Bu şehir gençliğimi aldı götürdü.
Simsiyah saçlarım tek tek döküldü.
Gençliğim gitti, belim büküldü.
Bana köylü diyorlar, varsın desinler.

Göresidim köyümü ulaşamadım,
Dostlarla buluşup da konuşamadım.
Ömrüm gelip geçti yarışamadım.
Bana köylü diyorlar,varsın desinler.

Şehir aldı beni bağrına bastı,
Sılaya özlemim çoğaldı taştı.
Gençliğimden etti feleğin kastı.
Bana köylü diyorlar,varsın desinler.

Bazen o köyümü göresim gelir,
Bir gece yarısı varasım gelir.
Dostları kucaklayıp sarasım gelir.
Bana köylü diyorlar,varsın desinler.

Gubetten sizlere selam var dostlar,
Yazarım metubum, almaz sayfalar.
Gözümde tütüyor bizim oralar.
Bana köylü diyorlar,varsın desinler.

Küsme köyüm küsme,dönerim bir gün.
Kırk yıl geçti amma sanki daha dün.
Sensiz şehir bana inan ki sürgün.
Bana köylü diyorlar,varsın desinler.

Gün olur dönerim bir gün köyüme,
Sevinçle girerim baba evine.
Elbette köylüyüm, doğma büyüme.
Bana köylü diyorlar,varsın desinler.

Sami ASLAN (İstanbul, 27.07.2004)
Mevsim Gibi,Adlı Şiir Kitabından.