Adâlet dağıtır, güven verirdi
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.
Katı kalpler, haşmetinden erirdi
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Küfre karşı kale gibi dururdu
Kırbaç vursa âdaletle vururdu
Canı pahasına "din"i korurdu
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Güzel insanlara iftirâ atan
Başını öne eğ, kendinden utan
Onlardı dünyayı elinde tutan
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Dün; eli kılıçlı, bugün kavallı
"Dans"ı yasaklarken; "başı çuvallı"
Dün, "Süper devlet"ken, bugün zavallı
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Dün zirvede bugün, muhtâcız nana
Bu kadar "yozlaştın" ne oldu sana?
Ben düne kurbânım, bu günse bana
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Tarihte "ikisi" köşe taşıdır
Bütün milletlerin onlar başıdır
Müsbet "dünü" sevmek nasip işidir
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Allah için akıttılar kanların
Şu küçüçük devlet bile onların
"Bedir", "Çanakkale", O aslanların
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Elin gavurları giderken aya
Tembellik yüzünden biz kaldık yaya
Dün "Viyana kapı", bugün ’AB’ye
Ne dünkü Arap var, ne de dünkü Türk.

Gal kardeş yeniden, sen kendine gel!
Başka yere akma, gel bendine gel...! ! !

Hanifi KARA