2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1402
Okunma
I
Öfke dolu bir adam,
Hoyrat adımlarıyla
Yürüyordu sokakta,
Taşları eze eze.
Halbuki bir zamanlar,
Ne de masum uyurdu
Rüya bahçelerinde.
Yüreğini süslerdi
Melekçe bir ses,
Çocukken güzeldi herkes.
Kör karanlıkta
Parmak uçlarına basarak
Yürüyordu bir adam.
Çalmak için
En çocuk yarınları.
Halbuki bir zamanlar,
İpek saçları
Okşardı bir anne dudağını
Bahar rüzgârı gibi.
Yuvaya huzur dağıtırdı
Alıp verdiği nefes,
Çocukken güzeldi herkes.
II
Ey düşenler, düşürenler,
Bir şeyler aşıranlar,
Çiçekli ve çocuksu
Yolları şaşıranlar!
Haydi gelin,
Karanlığın
Serçe parmağından tutup
Bir oyun oynayalım.
Yalnız
Karanlık demeden lades,
Işık ışık haykırsın herkes:
Çocukluğum aklımda!
Bestami Yazgan
Cevap Yaz