Kendimi frenlemesem telefonu alıp,
"Seni çok özledim, seni çok seviyorum,"
Diye bağırmak geliyor içimden,
Yüreğim yanıyor cayır cayır özleminden,
Allahım yoruldum onu çaresizce sevmekten,
Bu bir sınavsa bitsin artık çilem,
Artık onu sevmek istemiyorum,
Hasretiyle yanmak istemiyorum,
Ona mutluluklar diliyorum,
Ama artık ben de huzur bulmak istiyorum.....
Kimsenin huzurunda gözüm yok,
Sevgisiz, yalnız bir yaşamsa takdirin ona da sözüm yok,
Onu bazen içimden, "Kara üzüm habbesi," diye sevdim,
Bazen, "Aşkımsın, çikolatam," diye şarkı söyledim,
Bazen, lokum gibi tatlı, bazen güneş gibi sıcacık geldi,
Gönlüm şimdiye kadar hiç kimseyi böyle sevmedi,
Ama ne yazık ki, bu geç gelen çaresiz bir sevgi,
Yüreğimi taa derinden deldi de gitti.....
Allahım şu kulunu gör de acı haline,
Söz geçiremedim, bir türlü şu asi gönlüme,
Bütün dertlere bir derman verdinse,
Bir çare bul şu umutsuz sevgime,
Şu dinmeyen hasretime......
Bilmiyorum, nasıl gördüm onu ne gözle,
Hikmetinden sual olunmaz Allahım,
Bilirim senden gelir hayır da şer de,
Bitsin artık bütün dertlerim,
Yeter ki sen, " Ol," de,
Bütün çareler sendedir,
Yoksa bu bitmez bir çiledir.....

20/06/07
P. METİN