Gözlerim düştü gül dalına,
Çocukluğumu toprağa verdim ellerimle,
Meydan okurdum geçen zamana,
Gam çürütür kelimelerimi kalemimde,
Ben uzun uzadıya susarım.
Annem hüzünbaz bir uykuda sandalyede,
Babam hasta yatağında bitkin,
Tüm gerçekler yazının kitabına yazılmış,
Fanisin bir gün öleceksin.
Söyleyin kim gönüllü ayrılmış,
Kim kalmış bu dünyada baki,
Çaresizim kelepçeler vurulmuş,
Beyaz giymiş melek doktorlar,
Karşımda taş olmuş.

Ne yurdum belli ne yerim,
Birgün orda bir gün buradayım.
Elden ele gezen havlu gibiyim.
Dostlarım üstüne derdini silmiş,
Öyle sine isyanlar var ki dilimde,
İsyanlar sessizce gelip sinmiş,
Sabırlar inançla isyanlarımı yenmiş.
Korkuyorum artık kendi gölgemden,
Umutlarına geç kaldım baba,
Belki de çoktan kestin umudu benden,
Nasip yollarını açsam da,
Olmadı sesime ses verip gelen,
Çaldıramadım davulla zurna,
Düğün dernek kurduramadım,
Geç kaldım mürüvvetime,
Ben bu yalan dünyaya aldandım,
Seninle harmandalı oynayamadım.
Korkuyorum kaybetmekten seni,
Hayat bu belli olmaz,
Gözlerimi yitirmişim yolunda,
Senden önce giderim ben belki,
Ardımızdan gelir anamda,
Bırakma ellerimi baba.

Hastane bankları sussun,
Anlatmasın sana soğuk geceleri,
Alınan yollar zor ve uzun,
Demesinler içime attığım derdimi,
Üzülürsün bilirim baba,
Sussun kuşlar, sussun hayat,
Sussun bu dünya.