2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1030
Okunma
Geçmeyince olmuyor, yârdan, sevdâdan, serden
Kükreyince mücâhit, ses gelmeli her yerden.
Gönül yanan bir ocak, külü yok dumanı yok
Bu yol ıssız kalmaz ki, aşk ile seveni çok.
Kalbimin lekesini, tevhit nuruyla silsem
Bebek oldum ağladım, gülerek ölebilsem.
Usandım yanlış yoldan, göster Rabbim doğruyu
Seveni sevsin onu, ben beğenmem eğriyi.
Fânilere yer verme, gönlümü sana bağlat
Gülene ben karışmam, beni aşkınla ağlat.
Sonsuzluğa yol bulup, gerçek cânâna ersem
Habîb’in bahçesinden, gülü, goncayı dersem.
Ayrılığın ateşi, yaktı dağladı beni
Başkasını sevemem, gönülden sevdim seni.
Görünce cemâlini, aşka gelip mest olsam
Cezbenin lezzetiyle, bir açılıp bir solsam.
Ancak Rabbim o zaman, murâda erdim derim
Maşûk’una kavuşan, âşıklara dönerim…
02/05/’85
Hanifi KARA
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz