Aynı yetimhanede büyüdük onunla
Aynı yatakhane,aynı okul,aynı sınıf...
Aynı müzikleri dinlerdik;arabesk...
Aynı kahvehaneye giderdik
O oralet içerdi ben kuşburnu
O sarışın severdi ben esmer
İkimiz aynı okulda aynı sınıftaydık
Kafamız attımı kahveye koşar okey atardık
İki de manita yapmıştık;Gülşen ile Ayşen
Ben Gülşene hastaydım o da Ayşen’e
Arada bir kızlarıda alır okulu asardık
Sonra ver elini Kordon...
Kahveci Salih abiden borç alır loto oynardık
Tutturdk mu beş on kuruşçuk
Karşıyaka’nın maçına yatırırdık parayı
Maç yokmu o hafta içerdik en ala sigarayı
Askerlik çağı gelince bir hüzün kapladı içimizi
Çünkü hiç ayrılmamıştık biz
Birşey vardıki şakası bile yetiyordu bizi öldürmeye
Ya birdaha birbirimizi göremezsek hi!
İkimizede Edirne Keşan çıktı beraber gittik
İzine beraber geldik
Dağıtımları merakla bekledik
Korkuyorduk korktuğumuz başımıza gelir diye
Ayrılırız diye...
Korktuğumuz başımıza geldi;ayrıldık
Bana Erzurum Pasinler çıktı Ona İstanbul Kadıköy
Erzuruma gittikten sonra haber alamadım İbrahimden
Erzurum çok soğuktu
Belkide bu soğuk İbrahim’in yokluğuydu
İzmir’e gelince öğrendim İbrahim erken dönmüş askerden
Bir daha hiç görmedim İbrahim’i
Hayat anlamsızdı artık benim için
Yoktu artık beni gerçekten anlayan tek insan
Salin Abinin kahvesine gittim bugün gitmez olaydım!
Salih Abi ölmüş! iyi adamdı...
Hayat iki sıfır galipti bana karşı
Kahvede işe girdim
Kalacak yerim yok dedim patronum burda kalabilirsin dedi
On altı sene geçti aradan burnumda tütüyordu İbrahim
İçim daraldı Kordona gittim o gece kahveyi kapattıktan sonra
Bu defa İbrahim yoktu yanımda,tektim...
Sabaha kadar denizi seyrettim
Döndüğümde polisler vardı kahvenin önünde
Meğer gece kahve soyulmuş
Güya hırsızda benmişim
Apartopar karakola götürdüler nezarete attılar sorgusuzca
Ertesi gün mahkemeye çıkardılar hakimde dinlemedi beni
İşin sonu Buca kapalı cezaevine vardı
Cezaevinin kapısında bekliyorduk gardiyanın gelmesini
Onbeş dakika sonra geldi gardiyan
O anda yerinden çıkacak gibi atmaya başladı kalbim
Çünkü o gardıyan İbrahimdi!