Ne zaman aşk bahçesine girsem

daha kapıda tutuşturdular ellerime siyah gülleri

başıma simsiyah tülden duvak, ayaklarıma çivili papuçlar

ilk adımda başladı göz yaşı tohumları serpilmeğe yüreğime

gökyüzünü albildiğince griye boyamışlar

yağmur, şimşek, gök gürültüsü birbiri ardınca sıralı

kuşları bile farklı buraların, uçmayı bilmez,

cıvıl cıvıl şarkılar söylemek hele o hiç aklına gelmez

kır çiçeklerini hiç sorma, onları gören bilen yok

dallar hep kuru, baykuşlar, yarasalar yaprakları

yüreğime çok tanıdık bu manzara,

bu yüzden bağımlılığım hüzne, karalara bürünmeğe

uyum sağlayamadım sende ki bahçeye, alışamadım

tutarsan ellerimden gülümsersen en içlisinden gözlerime

benimserim senin mis kokulu o aşk bahçeni

öyle bir cennetki sendeki

daha kapıda iken,beyaz gülleri, nergisleri ellerime verdin

zümrüt yakut işlemeli bembeyaz duvak başımdaki

masmavi gökyüzü pamuk şeker bulutlar

güneş şen şakrak gülüyor hep yüzü

kuşlarının dilinde aşk şarkıları cıvıl cıvıllar

yağmurların bile ayrı neşeli, meleklerle dolu hep içleri

adımladığım her mekanda birden kır çiçekleri belirir

göz yaşları hiç yok değil onlarda varlar, inci tanesi güzelliğindeler

sözün özü efendim;

gönül kuşum sizin ten kafesine kaçmış, hep sizde kalsa olurmu

ben sizde yaşasam sizde bende can bulsanız

üç mutluluk elması düşse gökyüzünden mesela

biri size bir bana diğeride bu dizeleri okuyanlara...

Ö Y L E B İ R G E Ç E R Z A M A N K İ