BUGÜN SON YAPRAKTA DÜŞTÜ
Benim olmayacağını bile bile sevdim,
Sonbaharda kuru bir yaprak gibi,
Yaşatırken içimde
Yeniden yeşermenin ümidini
Fırtınalara boyun eğmeyen ölü duygular ile
Her akşam sessizce senin gelmeni bekledim.
Karanlıkta cama vuran gölgeleri sana benzettim,
Her kapı çaldığında,
Aklıma hep aynı soru geldi
Gelen, acaba sen miydin?
Biliyordum, sen asla gelmeyecektin.
Ama benimle beraber yaşayan sevgin,
Her seni hatırlayışımda
Yüreğimdeki o tarifsiz heyecandı,
Yıldızsız gecelerde yokluğuna ağlayışımdı.
Aşk,
Yanında olmasını istemek değil,
Rüyalarını bile ona adamaktı.
Bugün, ağaçtaki son kuru yaprakta düştü,
Rüzgâr, onu da götürdü benden,
Ama bir seni koparamadı
Bana varlığını hatırlattığın yüreğimden.
Gün gelecek,
Ölüm, bizi de koparacak yaşamdan,
Belki o zaman,
Sana olan sevgim de gidecek sol tarafımdan.
Gitmesine gidecek ama,
Bu seferde başımda tütecek sevdan,
Kim bilir, birinin ilgisini çeker de,
Fatihadan sonra,
Sana olan ölümsüz aşkımı okur mezar taşımdan...
İBRAHİM ŞENTÜRK