Bilmiyorum belkide kızıyorsun bana
Bir kez olsun gelmedim,gelemedim yanına
Atam hayatta ikende anlayışlıydın aslında
Tek dayanağım bu hoş görün karşında

Sana,yoluna, davana, usuna
Laf söyleyene etmedim mudara
Hatta en zor koşullarda
Savundum senide, davanına

Çıkmadım bir an yolundan asla
En sert hücumlarda dahi olsa
Düşüncelerinin yanında
Olduk her an hazır kıta

En iddaalı edipler yanında
Kalırdı minnacık karınca
En usta kalemşörler karşında
Olurlardı idi maskara

Senki bir bardakta
Fırtına kopartanlara
Ettin meydanı dar
Yolladın tarihin karanlık sayfalarına


Irk kelimesinden ürkerlerken
Sen ürkmedin korkmadın
Bunlar ne kelime saldırdın
Avına saldıran bir Bozkurt gibiydin

’Çaldı rebâbını,
Bitirdi aşk kitabını,
’Atsız’ ecel şarabını
Bir gün içip sızar...’

Dizelerde olduğu gibi oldu
Atsız bir gün sızar oldu
Bu dünyadan göçer oldu
Uçmağ’a yol alır oldu.

Derin ötüken ormanlarında
Hepsi sustu da:uzatarak elini
Hoşgeldin oğlum Atsız,kutlu oslun dedi

Biz çerilerin yanına vardığımızda
Elini uzatacağından eminiz ata
Biz bu dünyada iken varsa
Hatamız yanlışımz;af ola...

Yazılış tarihi:11.12.2010
Cumartesi
Karsak Orhangazi