Üşüyorum, bu sene daha bir soğuk Ankara
Yalnızken daha bir üşürsün burada
Sezgilerim güçlü az sonra kopar yaygara
Seni de seven birisi varda
Olmayayım mı istiyorsun
Sevmeyeyim mi?
Sen zaten hiç sevemedin ki
Yalnızlık birde soğuk
Üşütüyor Ankara
Dememiş miydim kopar yaygara
Hırçınlaştın yine asabisin
Kus nefretini de birazcık öfken dinsin
Yine sevme beni sen bilirsin
İçin rahatlasın çeker gidersin
Üşüyorum titrerim ben üşüdüğümde
İçim ürperir seni her düşündüğümde
Yaş mı bıraktın benim bu gözlerimde
Bu kış daha bir soğuk Ankara
Hiç bu kadar olmamıştı
Yâda olmuş ama dokunmamıştı
Sen varken ayaza meydan okurdum
Karda yürür izimi belli etmezdim
Kimseler bilmezdi gizli severdim
Sen birazdan kopacak yaygarayı gör
Nasıl olurmuş bir sevdanın haykırılışı
Çığlıklarımı yanımda duymaya gör
Artık sen yaparsın her halde kapanışı
Yoksa sen mi hazırlamıştın ayrılışı
Ben gittikten sonra sen Ankara’yı gör
Sıcak mı olacak sanıyorsun ısıtacak mı seni
Hep kış olacak Ankara hep soğuk
Beni hatırlayacaksın her üşüdüğünde
Ellerin buz kesecek ayaklarında
Isıtamayacak hayalim düşündüğünde
Belki kızarır o zaman yanaklarında
Utanırsın, utanmaz övünürsün
Nasıl terk ettim bıraktım gittim
Üstüne bir sürü hakaret ettim
Ankara’yı ben sana dar ettim
Dayanamadın sende terk ettin
Bunlarla kendini mutlu edersin
Tamam, sen galipsin tebrik ederim
Seni şu sözlerimle tenkit ederim
Yeryüzünün en acımasız aşk katili
Ben yaşadıkça yemin ederim
Aşk katillerine hayatı zehir ederim
Adımı bir daha ağzına alma
Ankara’yı kendin gibi hep soğuk sanma
Isıtır benim gibi bir şair adam
Orada yatıyor benim sevgili atam
Orada kuruldu bu büyük vatan
Senin gibilerle hep soğuk kalacak sanma
Ankara senin gibileri fazla taşımaz
Bakma kapısından bile içeri almaz
Ben ne zaman istesem gelirim yüzüm var
Sende adım atacak yüz bile olmaz
Ankara da aslında sevdalar böyle yazılmaz
Yazan değil yazdıranlar utansın.