2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3495
Okunma
Ümit gergefinde bir nakış gibi
Canıma yazılmış isim İstanbul.
Suların koynunda mavi düş gibi
Gönlüme çizilmiş resim İstanbul.
Cansız olur ama sensiz olamam,
Dünyayı verseler bir tat alamam,
Ölsem de ben senden ayrı kalamam,
Nefesim, soluğum, sesim İstanbul.
Hülyama alıştı en sarp yokuşlar,
Gönlüm bir kuş olur koynunda kışlar,
Dilim seni söyler, seni nakışlar,
Canda elvan elvan süsüm İstanbul.
Gönlüme koymuşum durmaz giderim,
Hasretinden başka yoktur kederim.
Sen varken ne servet ne taç dilerim,
Başımda dumanım, sisim İstanbul.
Ne bıkar bu gönül ne de uslanır,
Bir gün efkârların, bir gün yaslanır,
Hâlimi görenler divâne sanır,
Sende rehin kalmış usum İstanbul.
Ümidim sönüyor, ufkum kapkara,
Alev alev gönül düştü efkâra.
Vuslat hangi yaza, hangi bahara?
Ne zaman bitecek yasım İstanbul...
Bestami YAZGAN
5.0
100% (3)
Cevap Yaz