Ayrılığın Yarasıyız

Nazar edip hazlanırken, bakışlarımız öpüştü
Uykularda nazlanırken, rüyalara kor üşüştü
Hasretinle sızlanırken, yüreğime yağmur düştü.

Aklım sende kaldı gülüm, bir bütünün yarısıyız
Kimsesizlik çile, zulüm; ayrılığın yarasıyız.

Sonsuz huzur yazbaharı; uzaklara kaçışıyor
Hüzün sarmış sonbaharı, gazelimiz uçuşuyor
Sinemizde aşkın harı; can yanıyor, ten üşüyor.

Rüzgârda savrulur külüm; zûl, zilletin kirasıyız
Kimsesizlik çile, zulüm; ayrılığın yarasıyız.

Sensiz susuz kalmış bağlar, menekşeler yaprak dökmüş
Çiçek öksüz, yetim dağlar; zaman bize ağır yükmüş
Halimize bülbül ağlar, karanfiller boyun bükmüş.

Çöle döndü şimdi gölüm, hicranların merasıyız
Kimsesizlik çile, zulüm; ayrılığın yarasıyız.

Mahkum eden bir çift gözdür; yollarımız nura gider
Sevgimizi kalpten süzdür, başkaları ne derse der
Bu sevdamız ölümsüzdür, dünya alem gıpta eder.

Yerin çok çok özel bölüm, mutluluğun darısıyız
Kimsesizlik çile, zulüm; ayrılığın yarasıyız.

Kadir Durak

(lebiderya)

Eser Yazar Adına Tescillidir

Kaynak Gösterilmeden Yayınlanamaz.