Kim demiş memlekette, kanun, nizam yok diye.
Eskiden rüşvet vardı, şimdi adı hediye.
Bürokrat kapısından, girerken ettik destur.
Üç kuruşluk zam gördük, o da gitti vergiye.

Kalmadı gizli kapak, açıldık iftaharla
Hayat bir kumar oldu, hep yek atılan zarla.
Bize diyorlar yolsuz, tek sebebi mebustur.
Vaz geçtik yatırımdan, her günümüz zararla.

Deprem ülkesindeyiz, kırılıyor fay hattı.
Kırılırsa kırılsın, zaten gemimiz battı.
Bozuldu ruh halimiz, gel de yüreği sustur.
Lotolar oldu umut, oynadık o da yattı.

Oynatmaya az kaldı ! Yine geldi ay başı.
Senetleri saymaktan, gözümüz oldu şaşı.
Müstehak bu halimiz, daha daha kan kustur.
Yürekler dağlansada, kurutamadık yaşı.

Tek çocukla perişan, cep delik cepken delik.
Bakkal manav ararmış, kaçarız fellik fellik.
Üç çocuk diyenler var, birden sonra kabustur.
Yarınımız karanlık, yaşıyoruz gündelik.

Söz verdik el aleme, sabır eğle yarabbim.
Millet’im uykularda, ters dönüyor saatim.
Ata’mızdan öğrendik, verilen söz namustur.
Maalesef durum vahim, kalmadı hiç mecalim.