ne bulut var ne sis
gece nefis

gökyüzü gökyüzü değil
çocukk yüzü

yıldızları sonra sayarız.. bak bak!
ay salıncak gibi..
davetkaar.. -hadihadi!.. diyor,
atlayın

koca kocaman iki çocuk oluverip
sevinerek kikirdeyerek oturuveriyoruz
hilalin kucağına bir koşuda

Tanrı bizi sallıyor..

UUÇÇ.. TUU...
UUUÇÇ.. TUUU.....
samanyolunun bir ucundan
bir ucunaaa...

ikimiz uçmuyoruz da,
içimiz uçuyor sanki..

UUUUÇÇ.. TUUUU....
biz kikirdedikçe..
Tanrı hem seviniyor..
hem daha hızlı sallıyor..

UUUUUUUÇÇÇ.. TUUUUUUU...

ikimiz uçmuyoruz da,
üçümüzz uçuyoruz sanki..

hani düşmemizden değil de
sırrını göreceğimizden korkmasa
salllayacak taa sidret-i müntehanın ötesine kadar..

UUUUUÇÇÇ.......
bakınız;
şiir miir yazarım amma
ne şairimdir ne yalancıyımdır..

bakın ne yaptık;
ay sallandıkça n’olacak?
malum, denizler şallak mullak..
yatları, kaçak yalıları, aşk gemilerini boşşverin de,
Ütopya’ya yolcu götüren kayıklarla
balıkçıları düşündük de,
salıncak keyfimizden vaz geçtik..

iki sevgili elele..
........e gittik...