1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1141
Okunma
Miniğim artık yeni evine yerleşti, beni de unuttu,
Ziyarete gittiğimde mutluluk içinde buldum onu,
Yeni ev ahalisi ile birlikte neşe dolu oynuyordu,
Uzak bir akraba gibiydim, severek okşadım onu…
Miniğim mutluydu, demek ki doğru bir yerdeydi,
Kardeşleriyle olsaydılar kabul edilebilirler miydi?
Belki de farklı evlere doğru yelken açacaklardı,
Belki de yine bahçede teker teker öleceklerdi…
Velhasıl-ı kelam miniklerden sadece biri kaldı,
O da neşe içinde komşu evinde oynamaktaydı,
Hayat böyle bir serüvenin adı değil midir zaten?
Hayat zorlukların içinden sıyrılmanın adıdır zaten…
Cevap Yaz