Ah-ü vâh ile günün geçirir bülbül-ü şeydâ
Gül-i gonca yüreğinde,feryâd-ı figân’dır
Dideleri kurumaz ömr’ü hayatında
Aşk’ını şakırdayan bülbül-ü nâlân’dır

Çektiğin dilindendir ey bülbül! Dilinden!
Gül-i nâz nazar’dadır,dide’lerinden
Âşık usandırımış,aşk’ın ziyâdesi amma
Sab’r-ı eyyûb mis-âl’i bezmedin çilesinden

“Sinen “de olmayan “ züht’ e kavuştun
Sine’nde yandı ki zühtü’nün nar ‘ ı
“Züht “ nar ‘ ıyla yandı sinen,buluştun;
Sine’sine düştün oldun “ â yâr ‘ ı “ ……..



“Yâr “ vefâ ‘lı,kul vefâ’ sız
Öyle ise medet! neden?
Vefâ göster ey vefâ ‘sız!
Yâr imdad’ a yetişmeden….



Tütün’ü sen mi,ben mi unuttum?
Demezsin bir mâni,meretten yana
Damar’ım da durur,sanma unuttum
Nisyan sana vurmuş,tasa’sı bana

Anlarım derdin var,revaç’ta cânân
Şimdi mâni demek,bize düşmekte
Tütün mâni oldu,dillere destân
Selâm üzerine olsun yavuzcân

Bir oku! bir üfle! göster hoca’lığını
Tütün’den kaçar iken,yakalandık sakız’a
Tütün’de üfrük tuttu,gördük usta’lığını
Sayende dönüverdik ağzı şaplak can kız’a


Duâ lazım yol’cu ya,kalk! namaz’a ey yolcu!
Ardımızdan duâ’nla,rahmet’ler yağdır yolcu
Sanma yatak ehl’ine,yol ırak,yol kaf dağı
Bir gün yol’a çıkanda,sana’da gerek yolcu!

Tekbir’ler yükseliyor minâre’lerden fec’r’e dair
Namaz uyku’dan hayır’lıymış,kime ne?
İblis mescid’lerde vesair,vesair
Tanrı ulu’ysa,iblis’in orada işi ne!


Dost gül gibidir incitilmez
Dostun dikeninden iğrenilmez
Dost olsun dostuna yeter ki
Dost’a can kurban ondan vaz geçilmez


Fark eylemem dedim,”enbiyâ’yı” bir birinden
Çekti “ salavât’ı “,birde “ lâ havle” derinden
Resûl-i ekber’dir! dedi O! bre zındık ne dersin?
Bedduâ’lar döküldü lal olası dilinden

Ham softa işte! kustu kînin dilinlen
Allah dinin sakındırsın elinden
Rûz-i mahşer’înin orta yerinden

Kim kaçarmış? , kim nâçar’mış? ,kimbilir?
Kim mi yanar? kimbilir?

ALLAH’a çağırır ezân’lar,“muhammed’in orda işi ne?
ALLAH zikr edilirken, yanında o nun işi ne?
Zikr’e,hamd’e,tesbihât’a, layık olan ALLAH’sa
Hamd edilir, zikr edilir, dillerde o nun işi ne?

Felek’ten bir lahzâ çal, yâr’e git
Âşık’a mâşuk gerek,yâr’e git
Yürek râm ola,ciğerin kebâb
Âteş-i aşk’ından yanarak öyle git

Cânan varken, icâzet’e ne hâcet hâce
Cânân’a icâzet haddimize mi? hâce
Cânân’a her dem fedâdır helal ola
Harâm olan cânân’dan ayrı olmaktır hace

Bir cân’ın,cânân’la can’lanması ne güzel
Cânân’dır ömr’e ömür katar, ne güzel
Birbirin sevmesin bilsin,yeter ki! sevesiye
Cânan o dur ki uğruna ölesiye ne güzel

Bu vatan kime teslim efendi!
Hem görür hem koşarsın peşinden
Mazlûm’u yenmiştir kadı ‘nın fendi
Derdin söyle! anlamaz ki dilinden

*

“ Sevgili “ bana “ yaban “, sen benim cânân’ımsın.
Sine’sinde yorulan,derdimin dermanısın
Kahrıma katlandığın,lütfumun “ mazhar “ ısın.
Gözbebeklerime can,gönlümün sultanı’sın.