Yine akşam oldu, saat gece yarısına doğru ilerledi,
Her gün olduğu gibi bu gün de geçmişe yöneldi,
Duvar aynı, eşyalar da aynı, hep aynı dışarıdakiler,
Yarın bugün olunca da hepsi aynı yerde gözükecekler…

Değişen sadece zaman, o da akıp gidiyor, sessizce,
Belki gürültü de çıkarıyor ama o da yine kendince,
Duyabileceğim günlük ritüeller ama kulağım kapalı,
Yine de işitmekten geri kalmıyorum çalan sazları…

‘İnsan neyi isterse yine o karşılar kendisini hayatta.,’
Demeyi çok isterdim ama nedense olmuyor bu bana,
Sessiz bir evdeyim, duyduğum sadece suların şırıltısı,
En delici ses de yakınlarımda dolaşan arıların vızıltısı…

Hayal kurmak güzeldir, insanı geçici olarak teselli eder,
Belki gerçekten uğrar bizlere, belki de uzaklaşır gider,
Her iki durumda da zihnimiz garip bir faaliyet içindedir,
Onlar olmasa da hayat zaten içinden çıkılamaz haldedir…