Ne çok yandı tende canım, kıvrandım zindan gecede;
Okyanus gözlüm adını, sayıkladım her hecede.
Şeb-i arus’aydı yolum, ölüm olsa neticede,
Karabasan olsa bile, rüyaları hayra yordum.
...
Sıkıca bastım bağrıma, göğsümde ezfer nefesi;
Susturdum bütün âlemi, duymadım ki başka sesi.
Tarihini unuttum da , gün aklımda Cumartesi
O’nu benden çalıp giden, takvimlerden hesap sordum..
...
Pervanesiyim ben şimdi, tutuşmuş yanan ateşin;
Yanında hükmü olamaz, ne mehtabın ne güneşin.
Ölçüsüzdür sadakatim, oldum Hak nezdinde eşin
Açıp semaya elimi, duaya niyaza durdum..
..
Sevdanın imbiklerinden , geçiyorken bu aşk ile;
Karlar yağmış saçlarıma , çekilir mi bunca çile?
Umurumda değil dünya, ben dillere düşsem bile
Diyar diyar gezer gönül, kendimi çöllere vurdum.
..
Nasıl güzeldir hürriyet, bilirim acıyı zevki;
Hüsrana düşmüşken gönül sende buldu aşkı şevkî.
İsim koyamam sevdana, bütün sevdaların fevkî
Girift bir bilmeceyim çöz, sana kolay ele zordum.
....
Umudu var Yaradandan, tuttu arşı dileklerim;
Gülmeden eller halime, kül olmadan emeklerim.
Bu yarayı sen açtın yâr, gelip sar diye beklerim,
Hasrete son versin diye saati vuslata kurdum..



ESRA DEREL

06.12.2010-İSTANBUL

Şeb-i Arus:Düğün gecesi
Ezfer: Güzel kokulu şey
Fevk: Üst
Şevk:Neş’e


Şiirime ses veren sevgili NEBAHAT ERKAN’a çok teşekkür ederim....ESRA