Saat sabahın 4’ü ...
Odamda yetim kalmış hayaller ağlamakta...
Katreler boşalıyor kör karanlıgın rahmine..
Her ceninde bir sen oluyor , bir ben ölüyorum..
Mağrur bir yalnızlık bu benimkisi..
...Artık şiirde yazamıyorum..
Ne farkeder hem harflerin sesli yada sessiz oluşu..
Sigaramın ucunda hüzünler secde ediyor
İçimde ki ölü çocuga..
Sensiz umutlar dolduruyorum geceye..
Ruhumu çırılçıplak soyup
Öylece bakıyorum hayalinin beni çağıran sesine
Uçuşan külleri mutluluk sanıyor ölüm..
Gözlerine dokundugumda sana kanıyor ölüm...

----------------------
Sen üzülme bana sevgilim,
idare ediyorum işte
İttire ittire götürüyorum hayatı
bilinmezliği ile...
Sen üzülme suskunum diye.
...Söküklerini dikiyorum gecenin.
Ay ile yıldızları birleştiriyorum,
Gök ile güneşi,
martılar ile denizi, güzel ile çirkini...
Yaşam ile ölüm arasındaki bu maratonun
Son finalini koşuyorum nefes nefese