Hoyrat bir el değse narin bir güle
Bağ değil bağbanlar ağlatır beni
Gönül bağlanmışsa bir sırma tele
Akortsuz divanlar ağlatır beni

Aklıma göç gelir Turna dendimi
Gövel ördek uçup göle indi mi?
Garip hissederim kendi kendimi
Dağılan kervanlar ağlatır beni

Ateştendir aşk atının meydanı
Yandırır yüreği dondurur kanı
Kendine bağlarmış düşler insanı
Cerenler ceylanlar ağlatır beni

Bu dünyanın bin bir türlü derdi var
Her toplumun iyi kötü ferdi var
Görünenin görünmeyen ardı var
İnciler mercanlar ağlatır beni

Dost bağında poyraz olup esemem
Sevenlerden selamımı kesemem
Olur, olmaz bir sebeple küsemem
Çıkacak isyanlar ağlatır beni

Teslimsin alnının yazılarına
Merhem yok gönlümün sızılarına
Kurt seğirtse körpe kuzularına
Çaresiz çobanlar ağlatır beni

Gözükara’m gönül uçtu aradan
Her kim olsa acı çeker yaradan
Şifa versin dertlilere Yaratan
Vefasız insanlar ağlatır beni

Seyr ü Sefer (sh. 110)

Mehmet Gözükara