Ayrılık çanları, çığlıklarını atıyordu.
Karanlık akşamlarda sus pus olmuşcasına,
Dipsiz kuyulardan yankılanan kısık sesler,
Zincirlenmiş yüreğime prangalar vuruyor...

Dalga dalga hüzün şarkıları çalıyor gramafonda,
Uzaklardan sesler yankılanıyor kulağımda.
Dağılıyor kocaman oluyor büyüyor beynimde,
Aklımdan çıkmıyorsun ki unutayım seni...

Sigara dumanında, hayalin kayboluyor,
Bir yabancı gibi uzaklardan bakıyorsun bana.
Boğazımda boğum boğum düğümlendin,
Yalnızlıktan korkar oldum ,gülümseyemiyorum...

Bahar, hep umudu müjdeler yüreklere,
Aşk bahçelerini süsler gibi.
Ayrılık çanları neden çalıyor ki!
Bunca verilen sevgiden sonra, hakediyor mu?...

Yaşananları bir çırpıda silip atmak,
Ardına bakmadan çekip gitmek.
Şimdilerde kış yaşanıyor yağmur ve kar,
Baharın gelmesini bekleyeceğim...

Bu yürek baharlarda ıslanacak,
Kışlarda yeşerecek.
Sonbaharda filizlenecek,
İlkbaharda cıvıl cıvıl olacak...

Artık ayrılık bana uğrama,
Kapımı çalma dayanacak gücüm yok.
Bırak beni, benimle kalayım,
Yağmurlarım kurumadan gel...
Korkmuyorum
Beklemekten
Ağlamaktan
Sevmekten...

Yağmur Kelebek.