İşte onun için severim bu şehri asudeyi.
Ne yüreği var ağyar ,ne sevgisi doldurur badeyi.
Tüm aşıkları anda toprak oldu inleyi inleyi
Ankara mı İzmir mi dersen esiriyim İstanbulun

Iradı yollarım kabahat kimin dersen.
Bütün dikenler gülşen olurmuş seversen.
Değişmem billah üstüne eceyi versen.
Her halinle yüreğimdesin İstanbulum...

Deniz dersen Haliç deryayı maişettir.
Öldürdük altı yüz yıl nice bir vahşettir.
Hala küsmez, yüreği kanarken neşattır.
Fütühatın bekler sevi’’ye İstanbulum.

Nice bektaşilerin , tesettürlü şimdi,
Yalı çapkını Bekri’’lerin kaçtı sindi.
Hala yaşar yüreğin akşamı, ikindi.
İncili Çavuşların yurdu İstanbulum.

Münevveri kıpti,köylüsü münevvermiş..
İstanbul ancak ki, avrupai severmiş.
Bilmem hangi mümin sana bu adı vermiş.
İstanbul yüreğimin müselman yüzüsün.

Sanırdım ben sade aşkı nazlı İstanbulun.
Meğerse varmış anda musikisi her kulun.
Ben kayıbım yüreğinde siz arayın bulun.
Şiiratı münezeh... kurgular yaşar onda