Teselli kanarmı pişmanlığın çarkına
Acılar her an mektup yolluyor kan kaybeden ruhuma
Hırçın denizin masum dalgaları gibiydim
Öfkelerle dost oldum hangi mutluluğun tarifiyim
Fani bir üşüme hissi degilki bu sevgilim ah ah
İsyanın hükmü lanet olası kederlerdeyim
Öylesine yalanki tebessümler
Nefreti çağrıyor gözlerime
Aşk acımasız beden sonsuz sürgünlerde
Gül bahcesinde pembe düşlerle çok dolaştık elele
Dikenlerde serapmış amenna dedik yalan sevinçlere
Çirkinlige kabul görecekse
Yakar yıkarım ben bu yüreği
Ellerimle söker ölüme satarım ömrümü
Ay ışıklarında yıkadım kanlı çarkımın kahrını
Argolarımı savurup rahatlattım korkularımı
Ne meret bir dünya diyor gazel okuyorum üstüne
Bir çekimlik nefes varsın yine aşk olsun
diye başlıyorum söze
Ne ara yaşandı bu kadar büyüdümmü derken kendime
Söz aralığı kadar kısaymış şaşıyorum sisli senelere
Döktüğüm yaşlar dahi nehir gibi akıp gittiler
Çocuk kalbim sağolsun o daima benimle beraber
Belki usta olamadım ama çakallığın tezgahında
Dürüstlüğe erdim insanlık dergãhında

Berrin Korkmaz