çalkantıları,fırtınaları içime gömerken
derin,yorucu bir sessizlik çöktü odama
işte sensizliğin
güz şamarı vurdu yüzüme
sarılırken sensiz gecelerime
hüzün kokuyor her bir yanım
bir o yana bir bu yana
savruluyor bedenim..

sensiz gecelerimde,
dalgalarla boğuşan
hep tutunacak,sığınacak bir liman arar ya!
o misal korkarım,kıvranırım
ruhum yorgun bedenim sancılı
avuntu gülümsemelerimde...

bitmeyen güz yağmurları gibi
yanaklarımdan süzülen gözyaşlarım
karanlığa gömülen odamdan
ışıklı pencerelere baktım özlemle
iç çeke çeke.
soluk yitik sensizliklerin üzerine seriliverdi
martı çığlıkları cıyak kıyamet...

kuşlar bazen zamansız düşer ya göç yollarına
akşam vakti,ya da sabahın alacasında
ansızın çırpınıverir kanatları
göç vaktini beklmeden sevgilim,
kuşlar misali sana doğru
çırpacağım kanatlarımı...


Bahar Tülay Kıran 28.Temmuz 2007