Yeniden başlaya bilirim sanıyordum,
Yeniden başlamışım - yanılmaya! Yanılmışım...
Bir daha kırılmam sanıyordum,
Haklıymışım bak bir kere değil, bin kere kırılmışım!
Öğrendim sanıyordum Güvenmemeyi insanlara,
Öğrenmişim bi kere sevmeyi, guvenir olmuşum herkese,unutmuşum...
Güller koymuş kitap aralarına kurutmuşum,
Bilememişim kökün daha değerli olduğunu yapraklardan...
Tam anladım sanmışım gerçekleri,
Anlamamışım,Köklerin çıktığını topraklardan!
Ve hatırlamışım insanım - ben de topraktan yoğrulmuşum,
Sadece zaman vurmuş insanlktan yorulmuşum.
Sanıyordum ki gönlüne yar olmuşum,
Ama sen suymuşsun bense yanar kor olmuşum.
Değdikçe bedenime önce sağır, kör olmuşum,
Sonra değişmiş ben de suyla dolmuşum...

Şimdi herkes alkışlıyor seni,şaheserinim!
Sen o zalim ellerin bense hala seninim...