Aman kırılmasın…
Sakın bozulmasın….
Dünyanın parasını verdik eskimesin diye,
Sakınılacak ve korunacak bir oyuncağım olmadı.
Hiç bozulmadı oyuncağımın kumandası da…
Kumandalı oyuncağım olmadı ki…
Nice yaşıtlarımın üzüldüğü bu durum, üzmedi beni asla.
Üstelik sevinip mutlu oldum.
Oyuncaklarımın değeri geçmedi benim önüme diye.
Yani ben hep önde oldum.
Sevgi olarak, ilgi olarak oyuncaklara kıyasla.
Hiçbir mağazada bulunmayacak oyuncakları,
Ben kendim yaptım hep.
İşte bu durumdur yaratıcı düşünceye sebep.
Atık malzemeler elimde bazen araba oldu, bazen top.
Biraz düşünce ve biraz emek.
Ablamın elinde rengârenk bebek,
Benim elimdeyse araba demekti.
İcat etmeye yönelik gelişti bende her düşünce,
Bu düşünceleri ilmik ilmik dokudum.
Hediyelik eşyalar ürettim.
Sonra sabun yaptım tencerenin içinde.
Paraya çevirdim o sabunları satarak.
Ben şahsen böyle okudum.

Mustafa EROL
Manavgat/Antalya