4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
927
Okunma
Kibir ve gurura bürünen insan!
Yüksek dağlar misli, buz gibi olur.
Boş ama her yerde görünen insan!
Kesif, yoğun sisli, düz gibi olur.
Baharı hiç görmez, hayatı geçer,
Zevk-i, sefa sürmez memat’ı seçer,
Kevser duruyorken, berbatı içer;
Mahcupça kızaran, yüz gibi olur.
Kendi nesli bile itibar etmez,
Çilesine bin bir ahu zar yetmez,
Bahçesinde aşk’ı gül-i yâr bitmez;
Hazana uğramış, güz gibi olur.
Malum, boş başağın, dik durur başı,
Dengeyi bulmazsa, şaşırır şaşı,
Gen bozuksa beden, tutmaz ki aşı;
Sağlam mafsal sakat, cüz gibi olur.
Velhasıl kendini beğenen insan;
Faydasız kokuşmuş tuz gibi olur.
Yağmuru yağmayan kurak bir nisan;
Seher ağlamayan, göz gibi olur…
Salih Yıldız…20.11.2010
.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz