Birbirimizi ;
Yaralayarak yola devam ediyorduk her seferinde.
Kanayan dizlerimizmiş gibi,
Görmezden gelirdik yanıbaşımızdaki gerçekleri.
Geçmişteki olumsuzlukları
Kapı arkasına saklayıp,
Yeni umutlar çizerdik kader denen deftere.
Sanki dalga geçermişcesine,
Oynardık tüm evciliklerimizi sevgimizin üzerine.
Aşk uğruna;
Fedakarlık yapmayanla çıkılmazmış yola
Ayağım takılınca ayrılıklarına
Anladım.
Bir düş görüp aşıktım sana tüm benliğimle
Sen bana kör,ben sana kördüğümdüm her seferinde
İlmik ilmik doladım sevda sözcüklerini dilime
Dayan dedim gönlüme,sus.
Biz olamamışız,
Sen ben ayrımında kalakalmışız
Bundandır tıkanıklığımız.
Oysa sana çıkan bütün yolları
Ezberlemiştim yokluğunda
Nasıl kısır bir döngü bu dünya dedikleri ki,
İnsan anlatamıyor anlatmak istediklerini.
Yazıp karalıyor üç beş cümleyi,
Ama yetmiyor anlatmaya,
Ne kalem,ne defter,ne silgi.
Son sözleri toparlayıverir,
Bir daha açmamak üzere
Ve gözleri gelir yarimin,gözlerimin önüne.
Dudağımda son hece iyi dinle;


Öyle kolay değil aşk uğruna gül koklamak,Marifet dikenleri yok saymak.
Bir aşka gönül verdiysen eğer,Ne engel tanır,ne yürek ayrı kalır yarinden.
Biz ev üstüne ev kurmuşuz meğer.