Bir ben kalmışım bu dünyada,
Yalnızlığıyla nikâh kıymış,
Okul arkadaşlarım büyümüş,
Boyunca çocukları varmış,
Kimi doktor olmuş kimi savcı,
Bir ben kalmışım yerinde,
Elimde kalem, kapıt, elimde acı,
Ne bilirdim yazmak sevdasıyla,
Adam olunmayacağını,

Derdi olan koşmuş bana,
Unutmuşum kendim gibi derdimi,
İnsan olduğumu unutmuşlar,
Dökmüşler bana gizli incelerini,
Onlarla ağlamışım, onlarla gülmüşüm,
Memleketim demişim durmadan,
Yaşayan ölüye dönmüşüm.

İnsanları sevmekten,
Sevilmek nasıl bir şey bilmemişim,
Ne kadar kıvransam da çaresizlikten,
Haram diye yasak elmayı dişlememişim.
Nice servetler dökülmüş önüme,
Emanetten bir dirhem eksiltmemişim.
Bakmışım dünyaya aşkla,
Nice insan görmüşüm,
Gerçek aşkı ilahide bulunca,
Demişim ben körmüşüm.

Bir ben yalnızım bu dünyada,
Elimde doğruluk anahtarı,
Bir bir yüzüme kapılar kapansa,
Bırakmadım şükrü, bırakmadım inancı,
Sen büyük adam ol, zengin ol,
Götüren gördün mü yanında bir mal,
Son nefesimde bir aşk gizlenir,
Desen ki gitme yanımda kal,
Yalnız geldik bu dünyaya,
Bu sefer, bu göç mecburi,
Adam olamadım belki ama
En azından mezarım olur belli,
Sen gireceğin kabri düşün,
Düşün günahlarını ey fani,
Ben eminim kendimden,
Benim adım baki.