Bir yastıkta kırk beş yılı geçirdik.
Birbirimizi yürekten sevdik.
Bütün güçlükleri birlikte yendik.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla’m!

Kalem kaşlı,sırma saçlı meleğim!
Sağlıklı kalmandır bütün dileğim.
İstağin olursa ben de bileğim.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla’m!

Sen benim canımsın,arkadaşımsın.
Hem eşim,hem dostum,hem sırdaşımsın.
Konuşup dertleşecek can yoldaşımsın.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla’m!

Sen evimde ana oldun ,yar oldun.
Yüreğimde melek oldun,taç oldun.
Kırk beş yıldır her derdime eş oldun..
Gönlümün meleği bir tanem Leyla’m!

Sen benim iki gözüm,iki elimsin.
İşiten kulağım,konuşan dilimsin.
Düşünen beynim,yaşayan bedenimsin.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla’m!

Sen olmadan ne yaptığımı bilemem.
Köye gidip bostanımı ekemem.
Düğmem kopsa dahi onu dikemem.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla’m!

Gömleğim kirlenir,çorap sökülür.
Ak saçım önüme bir gün dökülür.
Sen olmazsan yaşam nasıl çekilir?
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla’m!

Derdin olur hiç kimseye demezsin.
Sırrımızı hiç kimseye vermezsin.
Gururlusun başını hiç eğmezsin.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla’m!

Ülke sorunlarıyla ilgilenirsin.
Gazeteyi okur bilgilenirsin.
Tanrım sana,benden çok ömür versin.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla’m!

Ömür denilen az yapraklı kitapmış.
Günler,aylar,yıllar ne çabuk akmış.
Şakaklar kırlaşmış,saçlar ağarmış.
Gönlümün meleği bir tanem Leyla’m!

Dizelere yazdım senin adını.
Alamam yaşamın sensiz tadını.
Bir tanesin sen gönlümün kadını.
Gönlümün sultanı bir tanem Leyla’m!

Yaşlandı bedenimiz dönmez ki geri.
Çocuklar büyüdü terkettiler evi.
Boş kaldı evdeki sıcak yerleri.
Çocukları çok özlüyorum bir tanem Leyla’m!

Müfit AKSAKAL
(İstanbul,10 Mart 2010)