Gecenin koynuna saldım öpücüklerimi
Belki tenine değer
Hasret şarkılarını dinledim her saniye
Her yürekte aynıymış dedim
Aynı çığlık yükseliyor gökyüzüne
Şair feryadı
Bir mengeneye tutturulmuş sabır
Patladı patlayacak geceye
Ben susuyorum
Notalar haykırsın beni

Bulutsuz bir gökyüzünde isteklerim şekilsiz
Işıkları mıdır gözlerinin bakışlarımı kamaştıran
Sen misin yolların ucunda bekleyen
Ben miyim
Neredesin tan kızarıklığında
Niye su sesin gibi berrak
Niye hep ben koşuyorum bir gölgenin ardından
Niye hep ben el uzatıyorum ağlayarak
Niye hep boş
Niye hep boş

Müptela bir hırsız dolaşır göğsümde
Kapılar açık kalmaktan yorgun
Siyah şatolarda sakladığım gül renkleri suskun
Niye yüreğim bir tane
Niye yalnızlığı gönlümün hep beni üşütür
Yine mevsim kış geçen yaz gibi
Yapraklar aslını unutmuş
Ben gibi solgun
Ben gibi yorgun

İnsan yorulurmuş beklemekten anladım
Bir türlü gelene kavuşamayan yollar buruk
Rotasını unutmuş pilot gibiyim
Bulut arıyorum bulutların içinde
Biliyorum varsın
En yalnız anımda kahkahalarını duyuyorum
Karşımda olsa diyorum
Gözlerine baksam diyorum
Yumruklarımın altındaki duvarlar benim
Hep vuruyorum hep vuruyorum

Hırçınlığım kendime
Kızgınlığım da öyle
Bıkma sakın
Yürümene devam et
Unutma bir köşe başındayım
Ya sen karşıma çıkacaksın bir vakit
Ya ben karşına çıkacağım
Durma sakın
Belki yarın
Unutma sakın
Belki yarın