Çekmek acı olsa da, aşk öyle bir iksir ki
O kendi denizine, dalanı mutlu kılar.
Tâ uzaktan bir selâm, hele yârden gelmişse!
Alan ile birlikte, salanı mutlu kılar.

Kim tutarsa o daldan, üstat olur mir olur
Yedi uyur misâli, bir mağ’rada sır olur
Bilen ile bilmeyen, kim demiş ki bir olur
İlim öyle bir şey ki, bileni mutlu kılar.

İnsanoğlu nefsine, şeytana tuzak kursa
O ruh ki “elestü”de, verdiği sözde dursa
Kalbinde îman ile, son nefeste o varsa
“Şeb-i arûs”a döner, öleni mutlu kılar.

Biz o hâle geldik ki, ar ettik arsızlığı
Rabbim nasip etmesin, kalplere yârsızlığı
Alçak gönüllülükle, o gönül hırsızlığı
Alçakken yüceltir o, çalanı mutlu kılar.

İlk bakışta avını, o vurmuştur özünden
Âşık; aşka düşmüşse, belli eder gözünden
Gülmek insana mahsus, eksik etme yüzünden
Tebessüm sadakadır, alanı mutlu kılar…

17/11/’10
Hanifi KARA